تقدیم به احمد و آیدا
الان یک ماهه که این مطلب تو ذهنمه. میخواستم که برای ششمین سال نبودنش آماده اش کنم ولی ذهنم پراکنده بود.
الان یک ماهه که این مطلب تو ذهنمه. میخواستم که برای ششمین سال نبودنش آماده اش کنم ولی ذهنم پراکنده بود.
آخرین باری که دیدمش هیچ شباهتی به همیشه نداشت. هر دو میدونستیم که این بار آخره و سلام دیگه ای در کار نیست. موقع خداحافظی دستمون رو تو دست هم گرفته بودیم. نمیتونست درست حرف بزنه و میخواست تمام حرفایی که آدما موقع آخرین خداحافظی بهم میزنند رو در آخرین مصاحفه و روبوسی بگنجونه.
تمام نیروم رو جمع کرده بودم که اشکم سرازیر نشه. نمیخواستم آخرین باری که همدیگه رو میبینیم خاطره تلخی واسش باقی بذارم.
یاد حیاط زیبای خونش افتادم که بجای دیوار حصاری از یاس امین الدوله بود و فصل بهار تلفیق عطر گلهای یاس و چای و کیکهای دست پخت میترا جون با صدای بر زدن ورق و کل کل کردن سر اینکه کی برنده است همه و همه آدم رو به رویای شیرین خوشبختی فرو میبرد.
فرازهای زندگیش چیزهایی بود که همه دیده بودن وبا همین افتخارات هم میشناختنش و شاید همه بخاطر همین فرازها بهش رییس میگفتن. ولی وقتی احترام یک نفر برات بیشتر میشه که صبر و مقاومت و درایتش رو در فرود زندگی اش دیده باشی.
برای من رییس بودنش بخاطر تسلط به زندگی درشرایطی بود که دنیا بهش پشت کرده بود.
به یاد حرف یک دوست افتادم که میگفت:
خوشبخت ترین آدمها کسانی هستند که برای نبودشون اشک بریزی ،برای رفتنشون حسرت بخوری ولی در عین حال همیشه با لبخند یادشون کنی
تمام نیروم رو جمع کرده بودم که اشکم سرازیر نشه. نمیخواستم آخرین باری که همدیگه رو میبینیم خاطره تلخی واسش باقی بذارم.
یاد حیاط زیبای خونش افتادم که بجای دیوار حصاری از یاس امین الدوله بود و فصل بهار تلفیق عطر گلهای یاس و چای و کیکهای دست پخت میترا جون با صدای بر زدن ورق و کل کل کردن سر اینکه کی برنده است همه و همه آدم رو به رویای شیرین خوشبختی فرو میبرد.
فرازهای زندگیش چیزهایی بود که همه دیده بودن وبا همین افتخارات هم میشناختنش و شاید همه بخاطر همین فرازها بهش رییس میگفتن. ولی وقتی احترام یک نفر برات بیشتر میشه که صبر و مقاومت و درایتش رو در فرود زندگی اش دیده باشی.
برای من رییس بودنش بخاطر تسلط به زندگی درشرایطی بود که دنیا بهش پشت کرده بود.
به یاد حرف یک دوست افتادم که میگفت:
خوشبخت ترین آدمها کسانی هستند که برای نبودشون اشک بریزی ،برای رفتنشون حسرت بخوری ولی در عین حال همیشه با لبخند یادشون کنی
6 comments:
yadesh gerami! yadesh bekheir cheghadr tu un hayat bazi mikardim,kheili ghashang tosif kardi bachegihamun ro!
میدونی سالی چهاردیواری اون خونه هامون مثل کوره ذکر درویشا بود.
همونطوری که دراویش اعتقاد دارن داخل کوره ذکر هیچکس آسیبی نمیبینه داخل چارچوب اون حیاط ها هم انگار دنیای دیگه ای بود که نه جنگ نه قحطی نه بمباران و نه هیچ کدوم از مشکلات اون زمان توش اذن دخول داشت.
vaaaaaaaay!yadesh bekheyr...man bache budam un moghe vali bazam yadame khunashun,makhsusan un derakhte tute vasate baghchashun va hamchenin rose haye rang o varangesh!!!
kheili vaght bood ke natoonestam biam too paget vali dishab enghadr sori joon neveshtato ba ehsas baram tarif kard ke avale sob be gheir az khoondane postet natoonestam kare digei anjam bedam gurooye azizam to to tasir gozartarin adame zedegim hasti kheili vaghean khodamam nemidoonam chera :) lezat az in neveshtat bihad bood man mibaram khoone hame bekhoonan . hamishe ba karat adamo dochare shok va hayejan mikoni, kheili dooset daram bazam mersi az yadavari khaterate ghashang :************
baraye hayejan dadane be ghaziyeh be doone esm commente bala ro gozashtam : ) fahmidi ke man kiam gurooo
گوروی من تو بی اسمهم کامنت بذاری من میشناسمت.میبوسمت هوارتا
Post a Comment