فجر به سبک مصری و والنتاین به سبک ایرانی

سیما این متن رو فقط بخاطر تو به طنز مینویسم.

،آخه شما نمیدونیم این دوست من بهم گیر داده که تو که همه زندگیت مسخره بازیه چرا وبلاگت اینقدر جدی و خشکه؟

ما که خراب رفیقیم اینم روش. جهنم و ضرر بذار اینجا رو هم به مسخره بازی بکشیم! آدم تو توالت هم دیگه این روزا نمیتونه تو حال خودش باشه و واسه خودش فکر کنه چه برسه اینجا.
عرضم به حضور انورتون که تا الان بیدار موندم که این مرتیکه الدنگ بیاد سخن پراکنی کنه ببینیم بالاخره تکلیف ما و تحریر و فجر و انقلاب نور و انفجارش به کجا میرسه.
من و یه ملت و یه میدون جمعیت و هف هشت ده تا رییس جمهور رو از عصری گذاشته سرکار مرتیکه. دیگه نزدیکیهای ساعت دوازده که شد گفتم به مرگ خودم وایساده که یهو سر راست بشه 22 بهمن و بعدش بیاد خبر رفتنشو بده که اینجوری به همه دنیا ثابت کنه که انقلابمون همچین ترکونده که ترکش هاش رو بعد از سی و دو سال هنوز از تن ملتای دیگه باید جراحی کنن !
فکر کنید اگه این مردک میگفت تشریف نحسشو میبره چقدر ما الان دلمون خنک میشد ؟ پیش خودمون میگفتیم دم ننه باباهامون گرم که 30 سال پیش یه گل کاشتن قل قلیه سرخ و سفید و سبزه (نه ببخشید آبیه) و هنوز واسه مردمای یه قاره دیگه گل میده . حتی دیو بد قصه شون هم منتظر میمونه تا همزمان با روز آزادی ما دمشو بذاره رو کولش در بره.
تا ساعت 12 شب که اومد و یه مشت اراجیف گفت و رفت پی کارش و ما هاج و واج موندیم که این حرفاش چه معنی میداد؟ به نظرم وظیفه اخلاقی داشت که این قسمت از حرفاش رو به زبان شیرین شکر پارسی بلغور کنه که ما هم بفهمیم که میخواد چکار کنه بالاخره. و واقعا روی اون ترکشای انفجاری که از تنش درآوردن مید این ایران نوشته بود یا نه؟
فکر کنم مردم وسط میدون هم الان همین جوری مثل من گوگیجه گرفتن که باید چکار کنن. برن خونشون؟ برن بخوابن؟ برن در دفاع از حقوق پایمال شدشون در میدان آزادی تهران تجمع کنن؟ همونجا وسط میدون بمونن؟ اگه بمونن تکلیف جیش پی پی شون چی میشه؟ نمیشه که میدون رو اون هم از نوع تحریرش به گند کشید!
اصلا به من چه!
تا همین پارسالا نزدیک ولنتاین که میشه شونصد تا ایمیل به دستمون میرسید در مذمت جشن گرفتن ولنتاین و خودباختگی.وپیشنهاد اینکه بجاش عید مهرورزی اسپند نمیدونم چی چی رو جشن بگیرین. حالا امسال همه یهو ذوق مرگ ولنتاین شدن و شونصد تا ایمیل میاد که ولنتاین بریم با بروبچ بیرون و دور هم باشیم. حالا نمیدونم بریم یا نریم. یکی از بچه ها که مامانش درو روش قفل کرده و گفته بشین بینیم بابا.این جینگولک بازیا چیه! تو گی ته وخور! ولی به دوستام گفتم که باید مواظب مهرورزان باشیم. چون یهو دیدی در این روز فرخنده همه احساساتشون متبلور شد و خواستن بیان ما رو ماچ آبدار کنن.
منم که اصلا از تفی شدن خوشم نمیاد! ولی شاید بد فکری نباشه حالا که مصریهای فلک زده بعد 17 روز سرپا وایسادن نتونستن پیروزی انفجار رو همزمان با ما جشن بگیرن خوب ما برای اینکه از بار غصه شون کم کنیم باهاشون بولنتاینیم.
گفتم ماچ یاد سال نو میلادی 2009 افتادم. این فرهنگ بی ناموسی ماچ و بوسه در سال نو میلادی بدجوری در ممالک متفرقه شایعه طوریکه آدم جرات نداره شب سال نو بدون سپر از خونه بیاد بیرون.
اون سال رفته بودیم کنار رودخونه که آتیش بازی سال نو رو تماشا کنیم. دیدن آتیش بازیا اون هم در انعکاس آب خیلی خوشگله.
موقع آتیش بازی که شد هر کس سعی کرد یه جایی با دید خوب پیدا کنه و این شد که من از باقی گروه جدا افتادم و ملت شروع کردن به شمارش معکوس که ناگهان ساعت 12 شد و من با دهان بازمشغول دیدن فشفشه های آسمانی بودم که حس کردم یک ماچ محکم به همراه مقادیر متنابهی آب دهن به گونه سمت چپم چسبانده شد. سرم رو چرخوندم که ناگهان یک فقره برا د پیت در مقابلم دیدم که با یک نیش از بناگوش در رفته گفت: "هپی نیو یر!"
منم در حالیکه سعی میکردم لب و لوچه گل و گشادم رو که هاج و واج وا مونده بود جمع کنم گفتم : "تو یو تو"
و مثل برق و باد به سمت بقیه بچه ها رفتم قبل از انکه کسی دیگه هوس کنه سال نو رو تبریک بگه و چاق سلامتی کنه.
البته بعدها به این نتیجه رسیدم که دلیل اینکه 2009 سال خوبی بود و کلی گشایش در کارها ایجاد شد همین ماچ اول سال بود
در پایان از این انشای خود نتیجه میگیریم که مهرورزی و ماچ به خودی خود جیز خوبی نیست مگر اینکه در سال نو توسط یک آدم خوش قیافه و به طور غافلگیرانه انجام شود.