پیاز کیک رهگذر یا شمع؟

بعضی آدما مثل کیک خوشمزه میمونن. خیلی هوس انگیزن و هرچی مگس و جک و جونوره دورشون جمع میشن. اینجور آدما هیچوقت تنها نیستن. دائم دور و ورشون پر از آدمای جورواجوره که مثل مگس مشغول چشیدن لایه های سطحی روحشون هستن. وقتی به اینجور آدما رسیدی بدون که برای خوردن یک قاچشون مجبوری با کلی مگس و جک و جونور دوئل کنی و معمولا اینقدر لایه رویی شون پر از خامه و شکلاته که قبل از رسیدن به لایه های داخلی دلت رو میزنن و اشتهات رو کاملا از دست میدی.

******************

بعضی از آدمها رهگذرهای کوچه باغیها هستن. عابر تنهای شب کوچه باغ زندگیشون هستن که از ترس تنهایی هاشون بلند بلند آواز میخونند.از دور اینجور آدماخیلی جذاب و پر هیاهو هستن ولی وقتی نزدیکتر میشی بجز یک پیکر لزران چیزی نمیبینی. اگر در مسیر کوچه تنگ زندگی از کنارشون رد شدی با احتیاط بهشون نزدیک شو. چون ترس در تنهایی محتاطشون کرده وهر رهگذری رو به چشم یک راهزن میبینن و ممکنه موقعی که فاصله تون باهاشون کم شد ناغافل و بی هیچ دلیل منطقی بهتون جفتک بزنن.

******************

بعضیا هم تنهان ولی تنهاییشون از جنس دیگری است.تنهان چون تن به ذلت همنشینی با هر کسی نمیدن.اینطور آدما مثل پیاز لایه لایه اند. اگه حوصله داشته باشین و سر صبر بشکافینشون دوستای خوب و ماندگاری از بینشون میتونید پیدا کنید. ولی چون در زندگی روزمره ما همه چیز حاضری خوری شده اینجور آدما براحتی منزوی میشن چون کسی فرصت اهلی کردنشون رو نداره.

******************

بعضی آدما هم مثل آهنربا هستن. براحتی میدونن که چطوری خودشون رو توی قلب دیگران جا کنند و با دیگران ارتباط مبثت برقرار کنند. هرجا که میرن انرژی با خودشون منتقل میکنند. همنشینی باهاشون دلنشینه چون بودن باهاشون باعث کشف خوبیهای خودمون میشه. در کنارشون احساس با ارزش بودن بهمون دست میده چون همیشه یادآور خوبیهای ما هستن. با ما طوری رفتار میکنن که یادمون بندازن ما توی این دنیا "یه دونه ایم" .اینقدر وجودشون موثره که نبودنشون حتی به مدت کوتاه هم به چشم میاد. اگر چنین آدمایی رو پیدا کردین باهاشون مهربون باشین. آخه نسلشون داره منقرض میشه. روشنیی که دورشون میبینید شمع احساسشونه .روحشون رو دارن با بقیه تقسیم میکنن. شعله شمعشون رو لگد نکنید. دنیا برای بهتر شدن لازمشون داره